'Rzym i Piazza del Popolo'

     Plac ‘Piazza del Popolo’, czyli plac wszystkich ludzi to niewątpliwie jedno z najbardziej charakterystycznych miejsc w Rzymie.

Tutaj swój bieg zaczynają starożytne Pola Marsowe oraz papieskie Wieczne Miasto z charakterystycznymi ulicami Via del Corso, Via Babuino i Via del la Ripetta. Plac del Popolo stanowi także początek ulicy Via del Corso, tutaj znajdują się dwa niemal identyczne kościoły, zaprojektowane przez Rainaldiego, a wzniesione przez Berniniego. Przypatrując się dokładniej dostrzeżemy, że ich fasady są bardzo podobne, jednak kopuły obydwu świątyń znacznie się od siebie różnią.

Kościół stojący po prawej stronie, Santa Maria dei Miracoli, wieńczy kopuła o podstawie ośmiokąta, zaś kościół Santa Maria dei Montesanto ma kopułę o podstawie dwunastokąta. Oba kościoły eksponują wizerunki Madonny uznawane za cudowne.

     Na środku owego placu stoi 24 metrowy obelisk egipski, który został sprowadzony do Rzymu za panowania cesarza Oktawiana Augusta. W obecne miejsce przeniesiono go w 1589 roku, za pontyfikatu wielkiego miłośnika obelisków Sykstusa V. Na początku XIX wieku, obelisk ozdobiono dodatkowo dwiema okazałymi misami i czterema marmurowymi posągami lwów.

     Kolejnym istotnym elementem na terenie placu jest brama Porta Flaminia, to przez nią pielgrzymi i podróżnicy przybywający dawniej do Rzymu z północy Włoch i Europy wkraczali do miasta. Powstała w III n.e. jako część Murów Aureliańskich, jednak była wielokrotnie przebudowywana. Jej renesansową wersję z herbami Medyceuszów (po części do dziś istnieją) zaprojektował w 1560 roku Vignola. W 1655 na powitanie byłej królowej Szwecji Krystyny, która po swoim nawróceniu na katolicyzm wybrała Rzym, jako miejsce wygnania.

     Placem z pewnością zachwyceni będą wielbiciele renesansu. Blisko Porta Flaminia wznosi się wspaniała bazylika, Santa Maria del Popolo, którą znawcy sztuki i architektury wymieniają, jako jeden z najważniejszych obiektów turystycznych. Kościół zbudowano w 1099 roku na miejscu antycznego grobowca, który rzekomo był miejscem ostatniego spoczynku cesarza Nerona. Cała budowla powstała dzięki datkom ludu rzymskiego, który w ten sposób chciał odwdzięczyć się Maryzia wyzwolenie Grobu Świętego w Jerozolimie. Świątynia stoi na planie krzyża łacińskiego o podzielona jest na trzy nawy. W prezbiterium (przestrzeń kościoła przeznaczona dla duchowieństwa oraz służby liturgicznej) znajdują się nagrobki członków rodziny papieża Juliusza II pochodzące z początków XVI wieku. Na ołtarzu głównym znajdują się złocone stiuki obrazujące legendę założenia kościoła oraz obraz Madonna del Popolo z XII wieku. Za ołtarzem mieści się chór zakonny zdobiony freskami Pinturicchia.

Przez lata plac był miejscem publicznych egzekucji, ostatnią wykonano w 1826 roku.