Jezioro Solińskie (zbiornik retencyjny)
położone jest w pobliżu miejscowości Solina w województwie podkarpackim.
Powierzchnia zbiornika to ok 22 km2, pojemność 472 mln m3 a maksymalna głębokość
jeziora wynosi 60 metrów przy zaporze, która jest jedną z największych atrakcji
turystycznych tego regionu i właśnie o niej będzie mowa na początek.
Zapora w Solinie jest najwyższą zaporą w
Polsce liczącą wysokość 81,8 m i 664 m długości.
Pierwszy
projekt zagospodarowania hydroenergetycznego Sanu poprzez budowę zapory wodnej
opracował już w 1921 roku profesor Karol Pomianowski z Politechniki
Warszawskiej. Pierwsze rozpoznanie geologiczno-hydrologiczne w dolinie Sanu
przeprowadzono jednak dopiero w latach 1936-1937, a dalsze prace przerwała II
wojna światowa. Nowa koncepcja zabudowy doliny Sanu powstała w roku 1955 pod
kierownictwem inż. Bolesława Kozłowskiego. Na miejsce wzniesienia zapory
wybrano przewężenie doliny poniżej ujścia Solinki do Sanu, koło wsi Solina.
Podczas napełniania zapory, zatopione zostały wsie Solina, Teleśnica Sanna,
Horodek, Sokole, Chrewt i duża część Wołkowyji.