04 lipca 2015

'Jezioro Solińskie'

     Jezioro Solińskie (zbiornik retencyjny) położone jest w pobliżu miejscowości Solina w województwie podkarpackim. Powierzchnia zbiornika to ok 22 km2, pojemność 472 mln m3 a maksymalna głębokość jeziora wynosi 60 metrów przy zaporze, która jest jedną z największych atrakcji turystycznych tego regionu i właśnie o niej będzie mowa na początek.


     Zapora w Solinie jest najwyższą zaporą w Polsce liczącą wysokość 81,8 m i 664 m długości.
Pierwszy projekt zagospodarowania hydroenergetycznego Sanu poprzez budowę zapory wodnej opracował już w 1921 roku profesor Karol Pomianowski z Politechniki Warszawskiej. Pierwsze rozpoznanie geologiczno-hydrologiczne w dolinie Sanu przeprowadzono jednak dopiero w latach 1936-1937, a dalsze prace przerwała II wojna światowa. Nowa koncepcja zabudowy doliny Sanu powstała w roku 1955 pod kierownictwem inż. Bolesława Kozłowskiego. Na miejsce wzniesienia zapory wybrano przewężenie doliny poniżej ujścia Solinki do Sanu, koło wsi Solina. Podczas napełniania zapory, zatopione zostały wsie Solina, Teleśnica Sanna, Horodek, Sokole, Chrewt i duża część Wołkowyji.

02 lipca 2015

'Parc Güell - Barcelona'

     Park Guell znajduje się w północno-wschodnim krańcu dzielnicy Gracía, która stanowiła kiedyś przedmieścia Barcelony. Park położony jest na wzniesieniu, skąd roztacza się przepiękny widok na Barcelonę.

     Jest on z pewnością jednym z najbardziej niezwykłych parków publicznych na świecie. Pierwotnie miało powstać w tym miejscu osiedle, miasto-ogród z sześćdziesięcioma budynkami mieszkalnymi. Właścicielem był przemysłowiec, posiadacz fabryk tekstylnych Eusebi Guell, który podczas swoich podróżny do Anglii zainspirował się tamtejszymi dzielnicami-ogrodami, zamieszkałymi przez zamożne społeczeństwa. Postanowił wybudować coś podobnego w Barcelonie, zlecając projekt architektoniczny Gaudiemu.

     Realizację projektu rozpoczęto w 1900 roku i trwała 14 lat, ale z planowanych sześćdziesięciu budynków powstały jedynie dwa, o niezwykle fantazyjnych kształtach, przypominających chatki z piernika, stróżówkę oraz budynek, w którym zamieszkał sam Gaudi (dziś jest tam poświęcone artyście muzeum). Do niepowodzenia projektu przyczynił się strajk generalny w 1902 roku oraz pierwsza wojna światowa, która skutecznie zatrzymała dalszą budowę parku. Do 1922 roku cały teren był prywatnym ogrodem, potem stał się publicznym parkiem dostępnym dla wszystkich mieszkańców. W 1926 roku park został sprzedany Urzędowi Miasta i od tamtego momentu stał się wizytówką Barcelony a w 1984 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

     Park Guell obecnie jest parkiem publicznym, jednak, aby wejść i podziwiać budynki przypominające domki z piernika musieliśmy kupić bilet, taka przyjemność kosztowała nas 8 euro od osoby. Dalsza część parku jest bezpłatna. Powierzchnia parku jest ogromna, dlatego na zwiedzanie warto zaplanować odpowiednią ilość czasu.

     Pawilony przypominające domki z piernika znajdują się przy głównym wejściu do parku, które umieszczone jest w najniższej jego części na ulicy Olot.