28 listopada 2013

Tychy po Kuchennych Rewolucjach Magdy Gessler - Dom Bawarski


Witamy wszystkich serdecznie.
Postanowiliśmy sprawdzić kolejną restaurację po Kuchennych Rewolucjach Pani Magdy Gessler. Tym razem padło na miasto Tychy. Odcinek nie był jeszcze emitowany w telewizji i nie wiedzieliśmy czego się spodziewać. Restauracja przed rewolucją nazywała się ‘Chata Paprocańska’. Po rewolucji Pani Magdy restauracja przekształciła się w ‘Dom Bawarski’. Jak to zwykle bywa po rewolucji został zmieniony wystrój oraz menu. Wcześniejszego wystroju nie widzieliśmy, więc na ten temat nie będziemy się wypowiadać. Nigdy wcześniej w tej restauracji nie byliśmy, więc nie nam oceniać jak to wszystko wyglądało przed rewolucją. Z naszą wizytą lokal był już przekształcony w Dom Bawarski, więc o tym będzie mowa.
Zanim zacznę opisywać jak było chciałem serdecznie pozdrowić Panią ‘kelnerkę’, przez którą byliśmy obsługiwani. Pani bardzo miła, uprzejma i potrafiła sobie z nami pożartować oraz udzielić wszystkich interesujących nas informacji na temat potraw. Tylko pozazdrościć takiej obsługi i zdecydowanie przyjemniej się spędziło czas. Także serdeczne pozdrowienia.


Restauracja podzielona jest na cztery sale, jedna z sal przeznaczona jest dla klientów zamawiających potrawy z menu Magdy Gessler z tej sali właśnie skorzystaliśmy i o niej będzie mowa. Dlaczego tak jest? Stoły w tej sali są już nakryte, zastawa czeka na gości. Wystrój bardzo przyjemny dla oka, kolorowo nakryte stoły, ściany pomalowane na bardzo ładny błękitny kolor. Jak sama nazwa lokalu wskazuje ‘Dom Bawarski’ można się tam było właśnie tak poczuć. Wystrój przypadł nam bardzo do gustu. Wszystkie kolory dobrze się ze sobą komponowały. Teraz pokażę Wam kilka fotek wnętrza i zaraz zabieramy się za menu.






Trzeba przyznać, że bardzo ciekawy pomysł na menu (zdjęcie poniżej).

25 listopada 2013

'Rzym i Koloseum'

Witam po krótkiej przerwie, która jest spowodowana zwiedzaniem Rzymu. Trochę już widzieliśmy, więc zaczynamy powoli opisywanie, Zaczniemy od jednej z największych atrakcji Rzymu, czyli Koloseum.


Oficjalnie w starożytności Amfiteatr Flawiuszów, wzniesiony w latach 70-72 do 80 n.e. przez cesarzy z dynastii Flawiuszów. Koloseum jest dużą, eliptyczną budowlą o długości 188 metrów, szerokości  156 m, obwód 524 m, wysokość budowli to 48,5 m. Mogła pomieścić do 50 tysięcy widzów. W czterokondygnacyjnym podziale zewnętrznym zastosowano spiętrzenie porządków (najniższa kondygnacja w porządku toskańskim, druga w jońskim a trzecie w korynckim). Trzy niższe kondygnacje związane są z konstrukcyjnym układem arkad, czwarta najwyższa została zaopatrzona tylko w małe okna. Od strony wewnętrznej budowla jest pięciokondygnacyjna. Cztery kondygnacja zbudowano, jako układ pomieszczeń wydzielonych pomiędzy filarami, ścianami, ze sklepieniami kolebkowymi i krzyżowymi. Umieszczono tam bufety, szatnie, natryski, pomieszczenia dla gladiatorów, klatki dla zwierząt i korytarze. Wokół areny wzniesione było podium. Do Koloseum prowadziło 80 ponumerowanych wejść, które zapewniały szybkie opuszczenie widowni. Istniała też możliwość przykrycia całej widowni specjalną osłoną w deszczowe lub bardzo słoneczne dni.


Odbywały się w nim między innymi walki gladiatorów, naumachie (dosłownie bitwy morskie), polowania na dzikie zwierzęta. Tradycja mówi, że w Koloseum mordowano chrześcijan, co upamiętniono krzyżem wewnątrz budowli. Od połowy XVIII wieku Koloseum otoczone jest opieką, jako miejsce męczeństwa pierwszych chrześcijan. Nazwa Koloseum została nadana we wczesnym średniowieczu od znajdującego się w pobliżu ogromnego posągu Nerona przedstawionego jako Helios. 


Budowla w 445 została poważnie uszkodzona poprzez trzęsienie ziemi. W 528 odbyły się tutaj ostanie igrzyska. Pod koniec VI wieku wewnątrz amfiteatru wybudowano mały kościół a arenę przekształcono w cmentarz. Około roku 1200 rodzina Frangipani przejęła Koloseum i ufortyfikowała je używając, jako zamku. W 1349 zawaliła się zewnętrzna część południowej ściany a wszystko to z wyniku trzęsienia ziemi. W 1744 zostało ogłoszone miejscem męczeństwa chrześcijan. W lipcu 2007 roku obiekt został ogłoszony jednym z siedmiu cudów świata. W Wielki Piątek odbywa się w nim droga krzyżowa pod przewodnictwem papieża. 


17 listopada 2013

'Nowy Ratusz w Ostrawie'

Przenosimy się do Ostrawy, będzie to ostatni post z Czech. Od środy wyruszamy z Podróżnikiem do Rzymu, tak więc na ten temat będą kolejne posty.
A teraz może coś o Nowym Ratuszu.
Jest to modernistyczny gmach publiczny na pl. Jana Prokeša w centrum Ostrawy, siedziba władz miejskich oraz urzędu dzielnicy Morawska Ostrawa i Przywóz, Morawskośląskiej Biblioteki Naukowej, Ostrawskiego Centrum Informacji i oddziału Czeskiej Kasy Oszczędności. Zbudowany w latach 1925-1930 obiekt należy dziś do najważniejszych ostrawskich zabytków i jest uważany za jeden z symboli miasta.
O budowie gmachu, który zastąpi w wielu względach nieodpowiedni już Stary Ratusz, myślano już w 1912 r. Uwagę projektantów przyciągnęła niezabudowana przestrzeń nad brzegiem Ostrawicy, gdzie znajdowała się letnie restauracja "Nowa Strzelnica". Biorąc pod uwagę planowaną budowę komendy policji, siedziby banku narodowego, sądu krajowego, dyrekcji kopalni i kilku innych budynków, miało tu powstać nowe centrum administracyjne miasta.
25 lipca 1923 komisja administracyjna uchwaliła program budowlany i rozpisała konkurs architektoniczny. W lutym 1924 wybrano projekt architektów Františka Kolářa i Jana Rubego. Podczas gdy północna część miała być przeznaczona organom samorządu regionalnego, południową mały zająć władze miejskie. Prace budowlane rozpoczęto jednak, ze względu na procesy sądowe, dopiero w kwietniu 1925.
Pierwotne projekty przewidywały kamienny budynek i wieżę, która miała przypominać florencki Pałac Vecchio. Gmach miał symbolizować godność i pewność siebie szybko rozwijającej się Morawskiej Ostrawy, która pod władaniem burmistrza Jana Prokeša rozrosła się o okoliczne gminy i stała prawdziwą metropolią. Z powodu niestabilnego gruntu zdecydowano się jednak na lżejszy wariant – wieżę stalową z miedzianym pokryciem.
Uroczyste otwarcie Nowego Ratusza, którego budowa pochłonęła 52 miliony koron, miało miejsce 28 października 1930, w dniu państwowego święta (Dzień Powstania Niepodległego Państwa Czechosłowackiego). Karel Frič napisał wtedy: Morawska Ostrawa miała szczęście, że w czasie, gdy decydowano o budowie jej ratusza, władali miastem przewidujący mężowie, którzy byli świadomi, że chodzi o monumentalny gmach, który nie ma być tylko na najbliższe lata, lecz będzie służyć również w dalekiej przyszłości.
Tak obecnie prezentuje się Nowy Ratusz


12 listopada 2013

'Panorama Pragi'

Dzisiaj będzie coś na szybko. W tym poście możecie podziwiać panoramę Pragi... a jest na co popatrzeć :) Zapraszam do oglądania zdjęć.




09 listopada 2013

Tańczący Dom i Most Karola - Praga

Tańczący dom został postawiony w 1996 roku. Na prawym brzegu Wełtawy w dzielnicy Nove Mesto. Awangardowy budynek projektu pary architektów: Valado Milunića i Franka Gehryego. Swą nazwę zawdzięcza kształtowi, w którym można dopatrzeć się sylwetki tańczącej pary.Przed postawieniem tego budynku w Pradze, Frank Gehry wyraził zainteresowanie stworzeniem nowoczesnego budynku w Warszawie, jednak władze stolicy nie zaakceptowały śmiałych, dekonstruktywistycznych wizji architekta.


Najbardziej znanym i w sumie najsłynniejszym punktem w Pradze jest Most Karola.


Most na Wełtawie łączący Praskie dzielnice, Mala Strana i Stare Mesto, ma prawie 516 metrów długości i ok. 9.5 metra szerokości. Jego 17 łęków spoczywa na 15 filarach. Najstarszy zachowany most kamienny świata o tej rozpiętości przęseł. Na początku nazywany był Kamiennym lub Praskim Mostem. Nazwa Most Karola przyjęła się dopiero od mniej więcej 1870 roku. Do 1741 r. był jedynym mostem na Wełtawie w mieście.
Budowę mostu rozpoczęto w 1357 roku za panowania cesarza Karola IV. Stanął on na miejscu wcześniejszego, również kamiennego mostu z XII w., który został zniszczony przez powódź w 1342 roku. Budowę zlecono Petrowi Parlerowi. Dla wzmocnienia konstrukcji do zaprawy dodano podobno białka jajek. W okresie baroku most ozdobiono 30stoma posągami świętych. Na wschodnim końcu mostu stoi staromiejska wieża mostowa z umieszczonymi na niej siedzącymi postaciami cesarza Karola IV, jego syna Wacława IV oraz św. Wita, św. Wojciecha i św. Zygmunta. Na zachodnim końcu mostu znajdują się dwie wieże. Początki niższej wieży sięgają jeszcze czasów pierwszego mostu z XII w. Natomiast wyższa wieża została zbudowana dopiero w XV w. Za panowania króla Jerzego z Podiebradów, jako pendant dla wieży staromiejskiej.
Most mocno ucierpiał podczas powodzi w drugiej połowie XiX wieku. Zawaleniu uległo wówczas kilka przęseł. Również w czasie powodzi w 2002 roku istniało realne zagrożenie zniszczenia mosty, ale na szczęście ocalał. W sierpniu 2007 roku rozpoczęto, zaplanowany na 3 lata kolejny remont połączony z badaniami archeologicznymi. W trakcie badań pojawiło się przypuszczenie, że twórcą mostu był Magister Pontis, praski mieszczanin Oto lub Otlin, a nie jak sądzono Peter Parler.

08 listopada 2013

Ogród zoologiczny w Pradze

Wartym punktem do zwiedzenia w Pradze jest na pewno tamtejsze ZOO. Ogród zoologiczny został założony w roku 1931 z celem badania zoologii, ochrony przyrody i edukacji społeczeństwa w dzielnicy Troja w północnej części Pragi. Zoo ma powierzchnię 45 hektarów (111 akrów) i około 4600 zwierząt reprezentujących 630 gatunków z całego świata. Zoo w Pradze przyczyniło się znacząco do zachowania konia Przewalskiego. Przez wiele lat znajdowała się tu największa hodowla tego gatunku na świecie. W 2008 r. Forbes Traveler Magazine wymienia praskie zoo wśród najlepszych na świecie ogrodów zoologicznych.

Zapraszam do obejrzenia małej sesji zwierzaków :)






06 listopada 2013

'Hotelowa Praga'

Dzisiaj środa, tak jak obiecałem witamy w Czechach. Zaczniemy od Pragi, każdy na pewno zna tą piękną stolicę i niewątpliwie każdy powinien ją odwiedzić. Zacznę może od tego gdzie spaliśmy podczas naszego pobytu.
Wybraliśmy się tam na pięć dni, hotel został zarezerwowany przez biuro podróży Sun & Travel ale dojazd musieliśmy zorganizować na własną rękę. Z tym nie było problemu, wsiedliśmy w samochód i kierunek Praga, po przejechaniu 470 km w końcu na miejscu J. Droga rewelacyjna, jednak trochę nużąca, cały czas autostrada i autostrada. Nie ma co narzekać, bo jednak z podróżowaniem po Polsce jest dużo gorzej… ale nie o tym tutaj mowa ;).
Hotel, który otrzymaliśmy nazywał się 'HOTEL ILF'. Położony jest przy ulicy Budějovickiej 15, zaraz przy hotelu znajdowała się linia metra, którą można było w 10 minut dojechać do samego centrum miasta. Hotel ma standard trzech gwiazdek, chociaż osobiście widziałem hotele czterogwiazdkowe z dużo gorszym standardem i to w Czechach, więc ten mógłby śmiało starać się o właśnie taki standard.
Wielką zaletą hotelu jest przystosowanie dla osób niepełnosprawnych, szczerze powiem, że jest to rzadki widok i dlatego uważam to za wielki plus. Bardzo czysto, schludnie i przyjemnie. Obsługa bardzo miła.
Otrzymaliśmy pokój na samej górze, więc można było w miarę podziwiać panoramę dookoła. 
Tak się hotel prezentuje z zewnątrz.


W cenę noclegu było wliczone śniadanie, podawane w formie bufetu. Bardzo duży wybór, bez większego problemu można było sobie coś wybrać i się najeść. Jednak, co dziennie był taki sam zestaw, co z czasem mogło się po prostu znudzić.

Pokój dość duży i jak wspominałem wcześniej czysty, jednak po spędzeniu tam chwili już tak nie było, zaraz narobiliśmy bałaganu przy wypakowywaniu się J. Wyposażony był w dwa łóżka, dwa biurka, czajnik elektryczny, oczywiście telewizor, wielką szafę i sporo półek, więc było się gdzie wypakować. Minusem był brak lodówki i strasznie mały telewizor. Co do telewizora, to zbytnio nie przeszkadzało, przecież nie przyjechaliśmy tam oglądać telewizji zresztą i tak brakowało polskich kanałów.
Teraz kilka fotek wnętrza.

04 listopada 2013

Zwinger - Drezno

Przenosimy się z Berlina do wschodnich Niemiec, do Saksonii a dokładniej witamy Drezno. Dzisiejszym tematem będzie 'Zwinger' zwany architektonicznym klejnotem Drezna. Jest zaliczany do najbardziej znaczących budowli późnego baroku w Europie. Określenie 'Zwinger' pochodzi od pierwotnego położenia budynku, pomiędzy zewnętrznymi i wewnętrznymi murami obronnymi. 
Wzniesiony został w latach 1711-1728 na życzenie Fryderyka Augusta I zwanego Mocnym. August Mocny zamówił budynek odpowiadający rzymskiemu Koloseum, w którym miały odbywać się różne uroczystości. Zbudowany na planie prostokąta z wewnętrznym dziedzińcem, który otoczony jest galeriami (ogród z fontannami), bramą koronną i pawilonami. W późniejszym okresie August Mocny sprowadził swoje zbiory egzotycznych roślin i porcelany. Do dnia dzisiejszego Zwinger wykorzystywany jest do prezentowania wystaw. W Zwingerze znajduje się również Rüstkammer (zbrojownia), jest to zbiór różnych historycznych broni. 
Część rokokowa składa się z Nimfeum, Salonu Matematycznego, Salonu Fizycznego, Salonu Francuskiego, Salonu Niemieckiego, Długiej Galerii z Bramą Koronną, oraz dwóch pawilonów. 
W latach 1847-1857, na miejscu m.in. drewnianych stajni, architekt Gottfried Semper wzniósł monumentalny budynek, odtąd będący integralną częścią Zwingeru, z przeznaczeniem na nową siedzibę Galerii Obrazów Starych Mistrzów zawierającą bogate zbiory malarstwa europejskiego m.in. dzieła Rubensa, Rembrandta oraz Dürera. Po wojnie urządzono w nim również Galerię Obrazów Nowych.
W czasie II wojny światowej Zwinger doznał silnych zniszczeń, ale bardzo szybko został odbudowany.

Tym postem opuszczamy chwilowo Niemcy. Od środy na blogu przeniesiemy się do naszych północno-wschodnich sąsiadów. Zapraszam :)

Na zdjęciu widok ogólny.


02 listopada 2013

Brama Brandenburska w Berlinie

Kolejnym symbolem niemieckiej stolicy jest Brama Brandenburska. Zaprojektował ją niemiecki architekt Carl Gotthard Langhans. Budowana po wojnie siedmioletniej, w czasach umacniania Prus, w roku rewolucji francuskiej została wzbogacona kwadrygą (rzymski wóz dwukołowy, zaprzężony w cztery konie obok siebie), która powoziła nagą wówczas Wiktorię - bogini zwycięstwa. Na biało pomalowana budowla nazywana została wtedy Bramą Pokoju. 
Wraz z berlińskim murem celnym, powstała w 1734 poprzedniczka Bramy Brandenburskiej, która służyła ówcześnie jako brama miejska na drodze biegnącej w stronę Brandenburga. W związku z rozbudowaniem muru, z rozkazu króla stworzono od podstaw nową bramę, która miała upamiętniać zarazem jego zmarłego niedawno poprzednika Fryderyka II, którego 'blask' miał spaść także na jego następców. 


Brama Brandenburska ma wysokość 26 m, szerokość 65,5 m i głębokość 11 m. Wybudowano ją w stylu wczesnoklasycystycznym z piaskowca łabskiego, który wydobywała berlińska firma kamieniarska. Została ukształtowana na wzór propylei akropolu ateńskiego. W bramie jest pięć przejazdów. Po obu stronach bramy znajduje się po sześć 15-metrowych kolumn w stylu doryckim z jońskim rowkowaniem. Bazy kolumn mają średnicę 1,75 m. Attyka i filary dzielące przejazdy są pokryte reliefami (płaskorzeźba), które przedstawiają między innymi czyny Herkulesa. W obu przybudówkach stoją wielkie posągi przedstawiające Marsa (staroitalski bóg wojny), chowającego miecz i boginię Minewrę z lancą. Obie rzeźby zostały wykonane przez Johanna Gotfryda Schadowa w 1792 r. Figury zostały zniszczone podczas II wojny światowej i zostały zastąpione w latach 1951-1952 kopiami wykonanymi przez zespół rzeźbiarski. Po obu stronach bramy od początku powstania budowli znajdowały się przybudówki dla straży i celników. Po zniesieniu Berlińskiego muru cłowo-akcyzowego na przełomie 1867-1868, przybudówki zastąpiono kolumnadami. Nowe kolumny komponowały się o wiele lepiej z bramą. 


Po bitwie pod Jeną-Auerstedt Napoleon zabrał kwadrygę do Paryża, gdzie zamierzał umieścić ją na stałe, nie doszło jednak do tego z powodu obalenia dyktatora. Po zajęciu Paryża generał Ernst von Pfuel został komendantem pruskiego sektora stolicy Francji. Właśnie jemu berlińczycy zawdzięczają powrót Wiktorii na Bramę. W 1814 została zapakowana i odesłana do Berlina, gdzie ją odrestaurowano. 
Wraz z likwidacją Muru Celnego rozebrano prawie wszystkie ówczesne bramy miejskie. Jedyną istniejącą po dziś jest właśnie Brama Brandenburska. Brama jako symbol Pokoju i Wolności od 3 października 1990 r, w rocznicę Zjednoczenia Niemiec, jest znowu w swej oryginalnej formie. Remont tej historycznej budowli trwał dwa lata. 


W latach 90. XX w. wielokrotnie prowadzono dyskusję na temat otwarcia Bramy dla ruchu drogowego. Głównym argumentem przeciw były zniszczenia jakie spaliny samochodów wywoływałyby w piaskowcu oraz fakt, planowano zamknąć Plac Paryski dla ruchu drogowego. Obecnie Brama jest zamknięta dla ruchu drogowego. Pojawiają się jednak propozycje, by wydawać za opłatą specjalne zezwolenia dla pojedynczych przejazdów. 
Brama Brandenburska widnieje na rewersach niemieckich monet euro o nominale 10, 20 i 50 centów. Znajdowała się także na rewersie banknotów  5-markowych ostatniej serii. 

Tym oto kończę krótką historię Bramy. Jest to zdecydowanie jedna z piękniejszych budowli Berlina

01 listopada 2013

'Siegessäule - Kolumna Zwycięstwa w Berlinie'

Pozostając dalej w Berlinie dzisiaj w naszym małym świecie historii dowiemy się jaką to historię ma Kolumna Zwycięstwa w Berlinie. Znajduje się ona w parku Tiergarten a zaprojektował ją Heinrich Strack. Powstała ona w latach 1865-1873 po serii militarnych zwycięstw Prus nad Danią (1864), Austrią (1866) i Francją (1870-1871), które doprowadziły do powstania w środku Europy potężnego Cesarstwa Niemieckiego. Na szczycie znajduje się pozłacana figura Wiktorii - bogini zwycięstwa, o wysokości 8,3 m i wadze 35 ton. Zaprojektowana przez Fredricha Drakego. Łączna wysokość kolumny wraz z figurą wynosi dokładnie 66,89 metrów. Wewnątrz znajdują się schody prowadzące na położoną na wysokości 50,66 m platformę widokową. Mozaiki, którymi wyłożona jest kolumna, nawiązują do najważniejszych wydarzeń niemieckiej historii. Na początku pomnik wznosił się na placu Królewskim, obok którego 21 lat później zbudowano Gmach Parlamentu Rzeszy w Berlinie. W latach 1938-1939 z polecenia Adolfa Hitlera został przeniesiony w obecne miejsce i podwyższony o jedną kondygnację. 
Otaczający kolumnę plac był rdzeniem wielkiej pacyfistycznej imprezy muzyki elektronicznej Love Parade, organizowanej w Berline od 1989 roku.
Obecnie z kolumny można podziwiać panoramę Berlina.